خط بازیافت باطری مستعمل
باتری در آسیاب چکشی شکسته می شود ، دستگاهی که باتری را تکه تکه می کند.
قطعات شکسته باتری وارد یک مخزن می شوند ، جایی که سرب و مواد سنگین به پایین می آیند در حالی که پلاستیک به بالا می رود. در این مرحله ، قطعات پلی پروپیلن برداشته می شوند و مایعات خارج می شوند و سرب و فلزات سنگین باقی می مانند. سپس هر یک از مواد سفر بازیافت خود را آغاز می کند. ما با پلاستیک یا پلی پروپیلن شروع می کنیم.
پلاستیک
قطعات پلی پروپیلن شسته ، خشک می شوند و به بازیافت پلاستیک ارسال می شوند و در آنجا قطعات با هم ذوب می شوند و به حالت تقریبا مایع می رسند. پلاستیک مذاب از طریق یک اکسترودر قرار می گیرد که گلوله های پلاستیکی کوچکی با اندازه یکنواخت تولید می کند. این گلوله ها به سازنده جعبه های باتری فروخته می شود و روند دوباره شروع می شود.
قطعات
شبکه های سربی ، اکسید سرب و سایر قطعات سربی تمیز شده و سپس در کوره های ذوب با هم ذوب می شوند.
سرب مذاب در قالب های شمش ریخته می شود. شمش های بزرگ ، با وزن حدود 2000 پوند ، گراز نامیده می شود. شمش های کوچکتر ، با وزن 65 پوند ، خوک نامیده می شوند. پس از چند دقیقه ، ناخالصی ها ، که در اصطلاح به آن چکه می گویند ، در بالای سرب مذاب در قالب های شمش شناور می شوند. خاکستر دور ریخته می شود و شمش ها باقی می مانند تا خنک شوند.
هنگامی که شمش ها خنک می شوند ، از قالب خارج شده و برای تولیدکنندگان باتری ارسال می شوند ، در آنجا دوباره ذوب می شوند و در تولید صفحات سربی جدید و سایر قطعات باتری های جدید استفاده می شوند.
اسید سولفوریک
اسید باتری استفاده شده را می توان به دو روش کنترل کرد.
این اسید با یک ترکیب صنعتی مشابه جوش شیرین خانگی خنثی می شود. این امر اسید را به آب تبدیل می کند. آب تصفیه ، تمیز و آزمایش می شود تا مطمئن شود که استانداردهای آب تمیز را برآورده می کند. سپس به سیستم فاضلاب عمومی منتقل می شود.
یکی دیگر از روشهای درمان اسید ، پردازش آن و تبدیل آن به سولفات سدیم است ، یک پودر سفید بی بو که در مواد شوینده لباس ، شیشه و نساجی استفاده می شود. این ماده ای را که دور انداخته می شود ، می گیرد و به یک محصول مفید تبدیل می کند. همچنین می توان از طریق فرآیندهای بازیافتی نوآورانه ، اسید را بازیابی و مجدداً در محصولات باتری جدید استفاده کرد.
